Gehoorbeschadiging
De voornaamste
functies van het oor zijn horen en het bewaren van het evenwicht. Geluidsgolven
worden via het uitwendige oor naar het middenoor geleid, waar ze het
trommelvlies in trilling brengen. Deze trillingen worden door de gehoorbeentjes
(hamer, aambeeld, stijgbeugel) doorgegeven
|
|
aan
het binnenoor. Daar worden zij over het slakkenhuis verspreid, en
vervolgens omgezet in elektrische impulsen die door de gehoorzenuw naar de
hersenen worden geleid. Het labyrint in het binnenoor 9 een systeem van
buisjes die met elkaar verbonden zijn) is grotendeels verantwoordelijk
voor ons evenwicht. Vandaar dat gehoorproblemen vaak gepaard gaan met
duizeligheid. Doordat
we
in ons leven bloot staan aan schadelijke geluidssterkten ( 80-110 dB gedurende
iets langere tijd of boven de 110 dB gedurende kortere tijd), worden veel mensen
ouderdomsslechthorend. Dit is dan ook het meest voorkomende gehoorprobleem.
|
Het
is een natuurlijk proces waar iedereen vanaf dertig jaar mee te maken krijgt.Slechthorendheid
kan ook aangeboren zijn of ontstaan zijn door infecties en
(middenoor)ontstekingen. Uit onderzoek blijkt dat ongeveer 10 % van de
Nederlanders last heeft van gehoorproblemen. Van die 1,5 miljoen mensen heeft
naar schatting de helft (nog) geen hulpmiddel, zoals een hoortoestel nodig. De
andere helft heeft een gehoorverlies van 25 decibel (dB) of meer en zou geholpen
zijn met eenhoortoestel. Slechthorendheid is een slecht
begrepen handicap. Omdat slechthorendheid vaak wordt geassocieerd met
domheid, is de drempel om een gehoortoestel te nemen (te) groot. Het woord
doofstom heeft een slecht bijdrage geleverd aan het imago van
slechthorenden. ‘Goedhorenden’ weten vaak niet dat schreeuwen niet
helpt. Slechthorenden hebben vooral last van omgevingslawaai en slechte akoestiek en door harder te praten wordt het
alleen maar onduidelijker. Slechthorendheid is niet alleen een medisch probleem,
maar vooral een communicatief en dus sociaal probleem. Hoorapparaten
zijn de afgelopen jaren door digitale toepassingen kleiner, “knapper” en
gebruiksvriendelijker geworden. Er zijn toestellen die automatisch reageren op
spraakgeluiden, deze extra versterken en alle bijgeluiden tegelijkertijd naar de
achtergrond drukken. Er zijn twee typen hoorapparaten: de
achter-het-oor-toestellen (aho) en de in-het-oor-toestellen (iho).
De aho’s hebben meer vermogen en zijn daarom bij een groter gehoorverlies
geschikter dan de iho’s. De prijzen van hoortoestellen zijn de laatste jaren
sterk gedaald (prijs gemiddeld 450 euro). Ziektekostenverzekeraars vergoeden de
kosten voor gehoorapparaten. Bij zeer ernstig gehoorverlies of doofheid kan een
cochleaire implantaat (CI) een verbetering van het gehoor geven. Een chirurg
brengt een ontvanger aan in het binnenoor. Een microfoon, die achter het oor
wordt gedragen, zet geluiden om in elektronische impulsen en zendt deze door de
hoofdhuid naar de ontvanger. Die geeft de im |
